Het besef
Door: sannevanneerven
Blijf op de hoogte en volg Sanne
29 Februari 2012 | Nicaragua, Granada
Dit heeft even op zich laten wachten. Ik had gewoon geen inspiratie of behoefte om te schrijven want het leven lijkt hier zo normal en doorsnee. Dat is natuurlijk belachelijk. Soms moet ik mezelf er echt even aan herinneren hoe bijzonder dit allemaal is. Bijvoorbeeld mijn werk in het weeshuis. Vandaag was mijn laatste dag en ik kreeg van alle meisjes een knuffel. Het werk was soms best moeilijk want mijn leerling Vanessa (6) had eigenlijk nooit zin om huiswerk te maken en ze probeerde er op allerlei manieren onderuit te komen of was constant aan het spelen. Ik heb natuurlijk tijdens mijn spaanse les niet geleerd hoe in het Spaans gezag uit te oefenen. Dus de helft van de tijd waren we aan het kleuren, verstoppen en mango’s (die vers uit de mangoboom vielen) aan het eten. Gelukkig was ik niet geheel verantwoordelijk voor de educatie want ‘s middags ging ze naar school. Bovendien was iedereen elke dag zo blij om me te zien en waren de nonnen me heel erg dankbaar. Dus ik heb toche en voldaan gevoel.
Toen ik met Inge en Anette (meisje uit Finland) in de badplaats San Juan Del Sur was, kwam het besef ook even opborrelen. Aan de andere kant van de wereld aan zo’n prachtig strand de zon onder zien gaan… best special. Of om te merken dat ik echt niet hou van tourist zijn in Nicaragua. Ik leef liever minder luxe en niet tussen de blanken, maar met meer respect voor en kennis van de Nicaraguaanse cultuur. En dat nu ik wat bêter Spaans spreek het ook makkelijker is om mensen te leren kennen en er overal gesprekjes kunnen ontstaan. Zo merk ik veel beter wat deze mensen denken en hoe lief en behulpzaam ze zijn.
Er valt nog veel meer te beseffen maar zoals een mensenbrein dat doet zal dat wel komen als ik terug in Nederland ben.
Besos,
Sanne
Toen ik met Inge en Anette (meisje uit Finland) in de badplaats San Juan Del Sur was, kwam het besef ook even opborrelen. Aan de andere kant van de wereld aan zo’n prachtig strand de zon onder zien gaan… best special. Of om te merken dat ik echt niet hou van tourist zijn in Nicaragua. Ik leef liever minder luxe en niet tussen de blanken, maar met meer respect voor en kennis van de Nicaraguaanse cultuur. En dat nu ik wat bêter Spaans spreek het ook makkelijker is om mensen te leren kennen en er overal gesprekjes kunnen ontstaan. Zo merk ik veel beter wat deze mensen denken en hoe lief en behulpzaam ze zijn.
Er valt nog veel meer te beseffen maar zoals een mensenbrein dat doet zal dat wel komen als ik terug in Nederland ben.
Besos,
Sanne
-
01 Maart 2012 - 07:09
Lise:
T is inderdaad heel speciaal en super fijn dat je deze reis mag en kan maken. Gelukkig heb je heel je leven om hier aan terug te denken :) Met een hoop ervaring rijker kom je straks terug in Nederland en ook dan zal t wel weer eventjes wennen zijn aan de botte en nuchtere Nederlanders ;)
Nog eventjes genieten !
Liefs x
-
01 Maart 2012 - 11:42
Charlotte:
En wanneer terug dan?
-
01 Maart 2012 - 19:45
Frits:
Mooi Sanne.
Leven is leren, ook voor Vanessa, want je moet wel de kans krijgen om te leven. Dat breng jij dus mee.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
