Nica´s <3 karaoke

Een halve week en 3 muggenbulten verder ben ik een stuk wijzer over de cultuur in Nicaragua en voel ik me steeds meer thuis. Mijn Spaans gaat met sprongen vooruit (heb nu 5 dagen 4 uur per dag les gehad) en het praten met de familie lukt steeds beter.
Zaterdag was er een ´diner´ bij de taalschool. Er waren een aantal docenten en 2 Amerikaanse studenten. Later ben ik met hen en een docent naar een folkloreconcert geweest hier in de stad. De docent, Kenyn, vroeg of ik zin had om mee te gaan naar een karaokebar. Want karaoke is helemaal de bomb hier (dat ervaar ik maar al te goed als ik in bed lig en vanuit de karaokebar in mijn straat de Nica´s over het algemeen zeeeeeer vals hoor zingen aiaiai). Dat aanbod sloeg ik niet af, want ik was echt blij dat ik eindelijk iemand echt kon lerén kennen. Eenmaal daar kon ik weer genieten van geweldige zangkunsten. Iedereen zit aan een tafeltje en moedigt de zanger aan. Verschillende (voor mij bekende) bachata en salsanummers kwamen voorbij (dat is overigens wel echt leuk, ik hoor hier heel veel bekende nummers en dat doet me een beetje aan thuis denken). Kenyn zong een liedje voor mij (gelukkig kon hij wel zingen) en daarna kwam de dansmuziek. Voor Nederlandse begrippen ziet het er allemaal heel kneuterig uit, zo ook als iedereen gaat dansen. Maargoed, ik ben hiero m te dansen dus ik deed gezellig mee samen met Kenyn. Op een gegeven moment had ik er wel genoeg van, want het dansen hier kun je over het algemeen ook wel schuren noemen. Kenyn bracht me met de taxi naar huis en ik belde Larry (zoon des huizes) om de deur voor mij te openen. Daniel en Larry vroegen of ik nog zin had om naar een bar te gaan. Stiekem was ik heel moe, maar van de andere Kant kon ik ook dit aanbod niet afslaan, want zo kon ik hen beter lerén kennen. Dus stapte ik met hen in de taxi naar een bar aan het meer. Gewoon een bar in de buitenlucht, heerlijk! Daar werd mijn eerste salsadansje een feit (met denk ik de eigenaar van de bar). Eigenlijk danst bijna niemand echt salsa. Misschien een beetje de basis maar daar blijft het bij. Maar ik heb me zeker vermaakt die avond en ik voel me nu al een stuk beter ingeburgerd en thuis.
Genoeg over alle fiestas, meer over het leven hier. Ik merk dat ik het prettig vind om alles stukje bij beetje te lerén kennen. Het is allemaal zo anders en zoveel dat ik het anders niet aan kan. Ik ben eindelijk een beetje gewend aan alle herrie hier (ook al heb ik wel besloten dat mijn volgende bestemming een stuk rustiger moet zijn, echt vermoeiend dit! Alleen op zondag houdt iedereen siesta en zijn veel winkels dicht, echt een verademing) en ik loop steeds relaxter over straat zonder overal naar om te hoeven kijken. Ik vind het nu bijvoorbeeld normal da talle auto´s toeteren voordat ze een kruispunt naderen, da talle taxi´s toeteren om mensen ero p attent te maken dat ze een taxi kunnen nemen. Dat heel veel mensen hier zonder helm o peen motor rijden en dat er uitgemergelde paarden voor een kar gespannen worden om mensen of goederen te vervoeren. Dat veel mensen een racefiets hebben waar ze met zijn tweeen op zitten (1 op de stang) en dat ero p de drukke plaatsen overal mensen zijn die je iets te koop komen aanbieden (al dan niet gedragen op hun hoofd!).
Mete en van mijn docentes oefen ik veel te luisteren en te communiceren. Zij vertelt me heel veel over de cultuur en het eten hier. Dat doet ze zo enthousiast dat ik overal gewoon zin in krijg. Daarom zijn we zaterdag naar het meer gegaan (tijdens de les) en zijn we mete en bootje langs de isletas (in het meer liggen ongeveer 300 kleine eilandjes) gevaren. Sommige isletas stellen amper iets voor, maar op anderen wonen gewoon mensen (soms in belachelijk grote villa´s) en er zijn ook hotels. Het was heerlijk om even weg te zijn van alle herrie en hitte, en te genieten van de rust en het briesje op het wáter. En ik heb mijn eerste Wilde dieren gezien. Er wonen namelijk ook apeno p de eilandjes. Eentje was wel heel zielig. Er zijn namelijk elektriciteitskabels (ofwel touwen :P) tussen de eilanden gespannen. Een van de apen had maar een halve staart, omdat hij via die kabel naar een ander eiland Wilde gaan…
Waar Carla (die docente) me ook veel over vertelt zijn de nationale feestdagen hier. Zo weet ik nu dat december DE feestmaand is en dat het hier daarom nog meer herrie is ( de week voorafgaand aan kerst zal weer elke dag de hele dag vuurwerk afgestoken worden :s). Vandaag hebben we het over het andere gezicht van Nicaragua gehad: de armoede. Zelf heb ik hier nog niet heel veel van gezien, want in mijn eentje mijd ik de slechte buurten. Wel zie ik af en toe mensen op straat slapen en heeft een Klein jongetje geld aan me gevraagd. Het is heel triest om te zien dat veel kinderen niet naar school gaan en bijvoorbeeld in een winkel werken. Zaterdagnacht zag ik zelfs kinderen achter de bar (rond 1 uur ofzo) en om 3 uur snachts een jongetje die de deur voor je open doet bij het tankstation. Ik moet zeggen dat ik me ero p de een of andere manier wel voor afsluit op dit moment, omdat er gewoon zoveel nieuws te zien is. Maar diep van binnen doet het me natuurlijk wel veel.
Waar ik me ook voor af moet sluiten is het ongecensureerde nieuws op televisie. Dan denk je in Nederland af en toe: moet ik dit zien? Nou hier wordt gewoon ingezoomd op een dode aangreden man mete en bebloed hoofd, waar nog eens even flink aan gesjord wordt. En vandaag zag ik beelden van een bewakingscamera waarop iemand doodleuk werd doodgeschoten. Niet bepaald prettig. De tv staat een groot del van de dag aan (beneden in de woonkamer) en er zijn gelukkig ook leuke programma´s te zien. Zo vind ik het bijvoorbeeld fijn om engelstalige programma´s te kijken met spaanse ondertiteling. En het is grappig om te zien dat hele dramatische soaps hier popular zijn. Mercedes en de rest van de familie werken eigenlijk elke dag in de winkel, die aan de woonkamer grenst. Ze wisselen elkaar de hele daga f en kijken ondertussen dus ook tv. Yolanda (die je eigenlijk meer een maid, weet het nederlandse woord niet, kan noemen) is de hele dag aan het poetsen, wassen en koken. Elke dag staat er sochtends, smiddags en savonds een hele maaltijd voor me klaar. Soms eet ik alleen, soms met een van de anderen. Het eten bevalt me best goed. Ik krijg niet veel vlees (omdat ze daar rekening mee houden) en de meeste gerechten zijn lekker. Tot un toe heb ik misschien twee keer meegemaakt dat ik iets niet zo lekker vond (bijvoorbeeld een heel vet en gekruid gerecht in de morgen). Ze zijn hier fan van de blender. Alles kan in de blender! Yolanda maakt ook lekkere drankjes zelf, bijvoorbeeld arroz con pina (rijst meta nanas) en een drankje van bieten (jaja, met veel suiker natuurlijk). Ik krijg in ieder geval genoeg vitamientjes binnen met al dat lekkere fruit hier.
Zaterdag was dus een beetje een moment van ommekeer voor mij. Eerst had ik best vaak momenten dat ik me even rot voelde, maar nu heb ik dat nog maar amper. Gisteren ben ik nog met Kenyn naar een kerk geweest waar je in de klokkentoren kunt klimmen en een heel mooi uitzicht hebt over de stad en de volkaan Mombacho. Hij heeft me ook uitgenodigd om mee te gaan naar Masaya (een stadje hier in de buurt) en vandaag kwamen we erachter dat we allebei in januari naar Costa Rica gaan, dus misschien kan ik wel met hem samen gaan. Ik heb un dus vooral contact met de inwoners van Granada (de twee amerikanen die ik zaterdag heb ontmoet waren een heel stuk ouder en blijven nog maar kort) en dat vind ik eigenlijk wel leuk, want zo kan ik het land echt lerén kennen.
Zie Facebook voor een para foto´s (uploaden duurt errrug lang dus zijn er helaas niet veel).
Besooo
Sanne
PS sorry voor de rare taaldingen maar het typen hier is niet zo makkelijk.