Pollo, pollo, chickenbus en varkenshuid
Door: sannevanneerven
Blijf op de hoogte en volg Sanne
04 Januari 2012 | Nicaragua, Granada
Ik hou van eten, maar ik hou niet van vlees. Voordat ik op reis ging nam ik mezelf voor: ik ga gewoon vlees eten, want dat hoort er nou eenmaal bij in Latijns-Amerika. Inmiddels ben ik hier alweer een maand en ik denk dat ik best trots op mezelf mag zijn wat betreft het vleeseten (vooral mijn familia zal zich nog wel herinneren dat ik vroeger kokhalsde als ik vlees mete en vetrand moest eten, nou jongens dat doe ik hier dus gewoon!). Ik heb tot nu toe 1 keer aangegeven dat ik het vlees echt niet lekker vond, nadat ik de helft al had opgegeten. Dit was gefrituurde varkenshuid met de vetlaag er nog aan (typisch Nicaraguaans gerecht genaamd chicharron)… Verder is vooral kip hier erg populair; gefrituurde kip, soep mete en kippenbout, kippenvleugels, kip in saus en ga zo maar door. Daarom zal ik mijn verhaal dit keer ophangen aan kip.
Kerst was hier voor mij niet erg bijzonder. Hoewel het feit dat ik hier ben, er geen sneeuw of kou is maar juist zon, zon en zon natuurlijk al bijzonder genoeg is. Mijn familia vierde kerst niet zo uitgebreid, omdat ze gewoon moesten werken in de winkel. Dus ben ik eerste kerstdag mete en vriend van de familia naar Catarina geweest, een dorp met heel mooi uitzicht over Laguna de Apoyo (kratermeer). Mijn eerste keer in de chickenbus! En un snap ik waarom de openbare bussen hier zo genoemd worden. Naar mijn idee en naar Nederlandse maatstaven was de bus al meer dan vol voordat ik erin stapte. Naar het idee van de Nicaraguanen nog lang niet. Dus wij konden er achterin nog wel bij. Vervolgens roept de busjongen: ‘Catarina! Catarina!’ want er kunnen nog wel meer mensen bij. Ik sta ondertussen tegen de rug van een vrouw, hang tegen de jongen die naast mij staat en achter mij zitten 3 kinderen op elkaar. Maar de busjongen duwt er telkens nog wat mensen bij. Verolgens lukt het hem ook nog om tijdens de busrit van voor naar achter te lopen om geld op te halen.
Dat was mijn kerst, want tweede kerstdag bestaat hier niet.
Afgelopen vrijdag ging ik met de familie naar een verjaardagsfeest van een oom en tante in Rivas, een dorpje hier in de buurt. Ik wist total niet wat ik kon verwacvhten toen ik in de bus zat met alle broers, neven, vriendinnen, kleinkinderen en een band. Maar het was natuurlijk kip! Nadat de band als kado een aantal nummers had gespeeld werd het eten opgediend: kip aan de spies met tortillas. Op tafel stonden verder een aantal flessen Flor de caña, Nicaraguaanse en zeer populaire rum (ik heb hier ondertussen al de nodige glaasjes van op, en vind het eigenlijk best lekker met veel ijs en limoen). Vervolgens kwam het hoofdgerecht: kip in een krokant jasje met rijst en pasta (rare combinatie die ze hier vaker maken). Ik zat intussen al vol en had zeker genoeg kip gezien voor die dag, maar daarna werd alle kip die over was nog op tafel gezet en werd ik weer verblijd met chicharron… Ondertussen begon iedereen een beetje los te komen en werd era f en toe gedanst. En ik kan jullie vertellen: ik ben er intussen achter dat Nicaraguanen over het algemeen dansen al seen kip zonder kop. Maat houden bestaat hier niet. Desondanks ben ik natuurlijk ook gaan dansen (hoewel de muziek erg eentonig was en in de catogorie mexicaans aiaiaiiiii of gewoon heel slecht) waarna ik nog steeds vol zat maar er nog meer eten geserveerd werd: soep met…kip. Al met al een leuke avond gehad, het was een unieke ervaring om zo´n familiefeest meet e maken.
Voor oud en nieuw had ik geen bijzondere plannen gemaakt. Ik had wel een paar (ongewenste) uitnodigingen gehad om naar San juan del sur (badplaats) te gaan, maar ik bleef liever bij mijn familie om te zien hoe het er daar aan toe ging. Rond een uur of 11 kwamen de familie en een aantal vrienden over de vloer en werd het avondeten geserveerd (op kerstavond en oudjaarsavond is het gebruikelijk om pas tegen 12 uur te eten): kip met rijst! En rum met sinaasappelsap. Aan aftellen doen ze hier niet en om 5 voor 12 wenste iedereen elkaar al feliz año nuevo. De schommelstoelen werden naar buiten voor het huis verplaatst en de muziekinstallatie naast de deur. Dus het feest kon beginnen. Een aantal dames uit de buurt konden maar niet geloven dat ik (uit Holanda!) kon dansen. Dus bij het eerstvolgende salsanummer werd ik ´de dansvloer´ opgesleurd en werd ik van alle kanten aangemoedigd. Uiteraard kreeg ik achteraf een daverend applaus en de rest van de avond moest ik nog vele shows weggeven (Sanne! Sanne! Abajo abajo abajo abajo (zak eens lekker door) arriba arriba arriba arriba (en weer omhoog)). Kortom het werd een hele leuke en wilde avond.
De volgende dag was voor veel Nica´s een vrije dag, en dus trok iedereen erop uit. Zo ook mijn familia en ik mocht weer mee naar een isleta. Het strand van Lago de Nicaragua zat bommetje vol en er stond een file van auto´s ernaartoe. De isleta was gelukkig heerlijk rustig. Alhoewel… ik was moe en ik was met 15 Nica´s die allemaal weer aan de rum zaten en dus steeds luidruchtiger gingen praten in hun slang (hijo de puta was het enige wat ik elke keer kon verstaan) en spreektaal. Kortom: ik zat ere en beetje om me heen te kijken en van het uitzicht te genieten, maar meepraten zat er helaas niet echt in. Maargoed ik had werk genoeg aan het eten. We konden kiezen: vis of…kip. Ik koos uiteraard vis en ik kreeg een vers gevangen en gebakken vi suit het meer. Muy rico.
Deze week heb ik mijn spaanse lesuren gehalveerd, dus maar 2 uur per dag. Daardoor heb ik nu iets meer tijd om voor mij onbekende delen van de stad te zien of andere dingen te ondernemen en regelen. Maandag heb ik mijn ticket naar Cuba geboekt, en ik kijk er erg naar uit om van 11 tot en met 29 januari eindelijk weer echt te dansen! Mijn plan is vooralsnog om vooral in Havana te verblijven, dansles te nemen en een weekje strand te doen in een buitenwijk van de stad… zin in!
Om nog voor een laatste keer terug te komen op de kip: ik word toch onderhand gek van alle mannen op straat die denken dat ik een lekker kippetje ben (en dan vooral het ge –psssst en onophoudelijke adios, adios, adios). Negeren isa f en toe zo moeilijk want in het normale leven reageer ik natuurlijk gewoon als iemand tegen me praat. Bovendien denk ik dat deze mannen behoorlijk kippig zijn want ik zie er hier echt niet uit af en toe!
Ik wil wel graag op een positieve noot eindigen, dus bij deze: wat ik wel erg kan waarderen hier is gallo pinto (gebakken rijst met bonen, wordt bijna bij elke maaltijd geserveerd) en alle soorten bananen die ze hier hebben (maduro, platano en nog iets wat op een banana lijkt) en die ze koken, bakken of frituren. Daar smikkel ik graag van!
Beso,
Sanne
PS wilde foto´s volgen later op Facebook
PPS bedankt allemaal voor jullie lieve reacties
Kerst was hier voor mij niet erg bijzonder. Hoewel het feit dat ik hier ben, er geen sneeuw of kou is maar juist zon, zon en zon natuurlijk al bijzonder genoeg is. Mijn familia vierde kerst niet zo uitgebreid, omdat ze gewoon moesten werken in de winkel. Dus ben ik eerste kerstdag mete en vriend van de familia naar Catarina geweest, een dorp met heel mooi uitzicht over Laguna de Apoyo (kratermeer). Mijn eerste keer in de chickenbus! En un snap ik waarom de openbare bussen hier zo genoemd worden. Naar mijn idee en naar Nederlandse maatstaven was de bus al meer dan vol voordat ik erin stapte. Naar het idee van de Nicaraguanen nog lang niet. Dus wij konden er achterin nog wel bij. Vervolgens roept de busjongen: ‘Catarina! Catarina!’ want er kunnen nog wel meer mensen bij. Ik sta ondertussen tegen de rug van een vrouw, hang tegen de jongen die naast mij staat en achter mij zitten 3 kinderen op elkaar. Maar de busjongen duwt er telkens nog wat mensen bij. Verolgens lukt het hem ook nog om tijdens de busrit van voor naar achter te lopen om geld op te halen.
Dat was mijn kerst, want tweede kerstdag bestaat hier niet.
Afgelopen vrijdag ging ik met de familie naar een verjaardagsfeest van een oom en tante in Rivas, een dorpje hier in de buurt. Ik wist total niet wat ik kon verwacvhten toen ik in de bus zat met alle broers, neven, vriendinnen, kleinkinderen en een band. Maar het was natuurlijk kip! Nadat de band als kado een aantal nummers had gespeeld werd het eten opgediend: kip aan de spies met tortillas. Op tafel stonden verder een aantal flessen Flor de caña, Nicaraguaanse en zeer populaire rum (ik heb hier ondertussen al de nodige glaasjes van op, en vind het eigenlijk best lekker met veel ijs en limoen). Vervolgens kwam het hoofdgerecht: kip in een krokant jasje met rijst en pasta (rare combinatie die ze hier vaker maken). Ik zat intussen al vol en had zeker genoeg kip gezien voor die dag, maar daarna werd alle kip die over was nog op tafel gezet en werd ik weer verblijd met chicharron… Ondertussen begon iedereen een beetje los te komen en werd era f en toe gedanst. En ik kan jullie vertellen: ik ben er intussen achter dat Nicaraguanen over het algemeen dansen al seen kip zonder kop. Maat houden bestaat hier niet. Desondanks ben ik natuurlijk ook gaan dansen (hoewel de muziek erg eentonig was en in de catogorie mexicaans aiaiaiiiii of gewoon heel slecht) waarna ik nog steeds vol zat maar er nog meer eten geserveerd werd: soep met…kip. Al met al een leuke avond gehad, het was een unieke ervaring om zo´n familiefeest meet e maken.
Voor oud en nieuw had ik geen bijzondere plannen gemaakt. Ik had wel een paar (ongewenste) uitnodigingen gehad om naar San juan del sur (badplaats) te gaan, maar ik bleef liever bij mijn familie om te zien hoe het er daar aan toe ging. Rond een uur of 11 kwamen de familie en een aantal vrienden over de vloer en werd het avondeten geserveerd (op kerstavond en oudjaarsavond is het gebruikelijk om pas tegen 12 uur te eten): kip met rijst! En rum met sinaasappelsap. Aan aftellen doen ze hier niet en om 5 voor 12 wenste iedereen elkaar al feliz año nuevo. De schommelstoelen werden naar buiten voor het huis verplaatst en de muziekinstallatie naast de deur. Dus het feest kon beginnen. Een aantal dames uit de buurt konden maar niet geloven dat ik (uit Holanda!) kon dansen. Dus bij het eerstvolgende salsanummer werd ik ´de dansvloer´ opgesleurd en werd ik van alle kanten aangemoedigd. Uiteraard kreeg ik achteraf een daverend applaus en de rest van de avond moest ik nog vele shows weggeven (Sanne! Sanne! Abajo abajo abajo abajo (zak eens lekker door) arriba arriba arriba arriba (en weer omhoog)). Kortom het werd een hele leuke en wilde avond.
De volgende dag was voor veel Nica´s een vrije dag, en dus trok iedereen erop uit. Zo ook mijn familia en ik mocht weer mee naar een isleta. Het strand van Lago de Nicaragua zat bommetje vol en er stond een file van auto´s ernaartoe. De isleta was gelukkig heerlijk rustig. Alhoewel… ik was moe en ik was met 15 Nica´s die allemaal weer aan de rum zaten en dus steeds luidruchtiger gingen praten in hun slang (hijo de puta was het enige wat ik elke keer kon verstaan) en spreektaal. Kortom: ik zat ere en beetje om me heen te kijken en van het uitzicht te genieten, maar meepraten zat er helaas niet echt in. Maargoed ik had werk genoeg aan het eten. We konden kiezen: vis of…kip. Ik koos uiteraard vis en ik kreeg een vers gevangen en gebakken vi suit het meer. Muy rico.
Deze week heb ik mijn spaanse lesuren gehalveerd, dus maar 2 uur per dag. Daardoor heb ik nu iets meer tijd om voor mij onbekende delen van de stad te zien of andere dingen te ondernemen en regelen. Maandag heb ik mijn ticket naar Cuba geboekt, en ik kijk er erg naar uit om van 11 tot en met 29 januari eindelijk weer echt te dansen! Mijn plan is vooralsnog om vooral in Havana te verblijven, dansles te nemen en een weekje strand te doen in een buitenwijk van de stad… zin in!
Om nog voor een laatste keer terug te komen op de kip: ik word toch onderhand gek van alle mannen op straat die denken dat ik een lekker kippetje ben (en dan vooral het ge –psssst en onophoudelijke adios, adios, adios). Negeren isa f en toe zo moeilijk want in het normale leven reageer ik natuurlijk gewoon als iemand tegen me praat. Bovendien denk ik dat deze mannen behoorlijk kippig zijn want ik zie er hier echt niet uit af en toe!
Ik wil wel graag op een positieve noot eindigen, dus bij deze: wat ik wel erg kan waarderen hier is gallo pinto (gebakken rijst met bonen, wordt bijna bij elke maaltijd geserveerd) en alle soorten bananen die ze hier hebben (maduro, platano en nog iets wat op een banana lijkt) en die ze koken, bakken of frituren. Daar smikkel ik graag van!
Beso,
Sanne
PS wilde foto´s volgen later op Facebook
PPS bedankt allemaal voor jullie lieve reacties
-
04 Januari 2012 - 23:46
Anne:
KIP het meest veelzijdige stukje vlees KIP.
Nu wordt het voor mij ook wat duidelijker waarom al die caribanen uit mijn buurt ALTIJD kip eten.
Ik denk dat het in de genen zit, net als afrikanen hard kunnen rennen, kunnen carbinanen goed kip eten! haha
Viel spaB Sahne, en wellicht kunnen we Zondag skypen? x -
05 Januari 2012 - 00:13
Keri:
Hahaha je bent het nieuwe jaar goed begonnen, vrouwke! Ik wens je een mooi 2012 met je geweldige reis. Fijnnn te lezen dat alles goed gaat met je :) Ik blijf je verhaaltjes lekker lezen terwijl het hier regent en waait en alles kraakt in mijn nieuwe casa in Amsterdam haha ;)
Liefss! -
05 Januari 2012 - 08:46
Marjolijn J.:
IELLLLLLLLLL CHICHARRON!!! Snap ik dat je dat niet eet! Dat heb ik in Peru ook overal gezien. Zelfs ik als vleeseter durfde dat niet aan...Snap dat jij als semi-veggie het ook niet aan ;) Platanos zijn the best daarentegen :) Sanne geniet er nog maar van daar! Je verhalen klinken heel leuk! x -
05 Januari 2012 - 10:36
Lise:
Dat klinkt als een goede jaarwisseling! LEUK! :D
Ook een goed plan om indd meer tijd door te brengen met de local's in de buurt, zo zie je nog meer van de omgeving!
En je gaat alweer bijna verder. Weer extra leuk en spannend.
Ben benieuwd naar de wilde foto;s haha! Liefs
-
05 Januari 2012 - 18:11
Inge:
Weer leuk om te lezen Sanne!! Ik hoop dat ik in net zo'n gastvrij gastgezin zit als jij. Super leuk :) X -
05 Januari 2012 - 22:17
Roos:
Super leuk verhaal weer!! De beste wensen ook voor jou! Tof dat je zoveel met je gastgezin daar kunt ondernemen, zie je weer heel andere dingen dan als toerist denk ik. Sssspannend, Cuba!!! Ben heel benieuwd naar wat je allemaal nog gaat meemaken! xxx -
19 Januari 2012 - 15:52
Jos En Annemie Elsho:
Wat een kip-verhaal zeg.
We hopen voor jou op een mooi avontuur. Jammer dat je niet kon komen dansen op onze nieuwjaarsbijeenkomst, volgende keer beter. Vele groeten , ome Jos en tante Annemie.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
